| Political Views | |
|
Φάκελος ή ποικιλοτρόπως σφάκελος
Ένα και μοναδικό έκαναν αναμφισβήτητο, τα τελευταία 37, άλλως άγονα, χρόνια: Ότι η δυνατότητα της Εθνικής μας Εξυπνάδας να αναζητήσει την αλήθεια, εξικνείται μέχρι το «μεσότοιχον του φραγμού», όπου και άδοξα συντρίβεται. Τον άβατο εκείνο «μεσότοιχον», που λέγεται μεν Μακάριος Γ΄, αποτελώντας όμως οικοδόμημα συλλογικής ενοχής της πολιτικής μας διανόησης, συνιστά «αδιέξοδο» στην αναζήτηση της αλήθειας! Φυσική συνέπεια: Ο αποφατισμός υποκαθιστά πια στην εγκεφαλική ουσία της Εθνικής μας Εξυπνάδας, τον γνωστικό έλεγχο. Παράδειγμα μέγα: Ακόμα και μετά τα 37 χρόνια εμπειρίας τουρκικών σχεδιασμών, εξακολουθεί να έχει αποφατική την άποψή της: «Αν δεν υπήρχε πραξικόπημα, δεν θα γινόταν εισβολή»! Και στη συνέχεια έχει παγιωμένη και την ετυμηγορία της: Όποιος τολμήσει να διερωτάται, κατατάσσεται ανεκκλήτως στους αμετανόητους θιασώτες του πραξικοπήματος. Και όμως! Ανέμεναν οι αφελείς, ότι με τέτοιο βεληνεκές της Εθνικής μας Εξυπνάδας υπήρχε η δυνατότητα να ανοίξει ποτέ ο αραχνιασμένος εκείνος Φάκελος Κύπρου. Εφ’ όσον πάγιος στόχος της είναι το απλουστευτικό ερώτημα, «ποιος έφερε τους Τούρκους», και όχι (προς Θεού) το άκρως επικίνδυνο, «γιατί όταν ήρθαν, δεν νικήθηκαν»! Καλού κακού, για αντιμετώπιση του τελευταίου, επιστρατεύουν τα σχετικά κρόταλα για προδοσίες, αργυρισμούς αργυρωνήτων και κερκόπορτες, ώστε στο θόρυβό τους, ως κορυβαντισμών προ του Ιδαίου Άνδρου, να το κρύψουν. Άθλημα στο οποίο διέπρεψε φευ και η ανεκδιήγητη «Επιτροπή Σιζόπουλου», της Βουλής. (Ο πρόεδρος της οποίας έλαμψε και σε πρόσφατη διάλεξη «συνταρακτικών αποκαλύψεων» σε παραλιακή πόλη). Πικρά ίσως είναι όλα αυτά! Για όποιον, όμως, βρέθηκε στην καταλυτική εκείνη μάχη στο Συχαρί, όπου (23 Ιουλίου 1974, την επομένη της «εκεχειρίας»,) καταστράφηκε φριχτά η 181 μοίρα πυροβολικού (και ο γράφων ήταν εκεί ως έφεδρος αξιωματικός), όπου η Πατρίδα κάλεσε τα παιδιά της να αντιμετωπίσουνε την κόλαση των όπλων (των υπερσύγχρονων), που κράταγαν οι Τούρκοι, κι αντί για όπλα, στα παιδιά αυτά έδωσε να κρατάνε εκείνα τα «μαρτίνια», όπου κάθε δεύτερη σφαίρα που έριχναν πάθαιναν εμπλοκή, ώστε δεν ήσαν πια παρά στα χέρια θλιβερές μαγκούρες, κι όσοι τότε τις πέταγαν, και έτρεχαν πανικόβλητοι, τους θέριζαν οι όλμοι (Θεέ μου πόσοι όλμοι…), το βασανιστικό για τον έφεδρο αξιωματικό ερώτημα τη φοβερή εκείνη ώρα της σφαγής ήταν ένα, και αναπάντητο: Τώρα, πού βρίσκεται η «προδοσία»; Στα παιδιά αυτά που τρέχουν πανικόβλητα, ή στην Πατρίδα (της άλλως χαζοχαρούμενης ευμάρειας) που τα άφησε, με «μαγκούρες», να υπερασπιστούνε την τιμή τους; Ερώτημα που ακολουθεί το, ποιος έδωσε στον διοικητή της Μοίρας την άθλια διαταγή, να μη χρησιμοποιηθούν τα πυροβόλα, που σήμαινε ταυτόχρονα και την καταστροφή της; Υποβλήθηκε το ερώτημα αυτό στον Αρχηγό Πυροβολικού, από τον γράφοντα, αμέσως μετά τη διάσωσή του, χωρίς να λάβει απάντηση. (Εκτός από έναν ψίθυρο του Υπασπιστή της Διοίκησης, «η διαταγή ήλθε από την Αθήνα κατ’ ευθείαν»). Υποβλήθηκε ξανά στον ανακριτή αξιωματικό (για την καταστροφή εκείνη), και πάλι χωρίς απάντηση. Και τρίτη φορά (1997) το υπέβαλε δημοσιοποιημένο πια ο γράφων στο βιβλίο «Ιστορία Ετεροχρονολογική της Νήσου Κύπρου» (του Ρωμανού Διογένη, στις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», σελίδες 344-355). Και για τρίτη φορά δεν έλαβε απάντηση. (Ίσως διότι στις 23 Ιουλίου, ημέρα της «διαταγής», στην Αθήνα κυβερνούσαν Αραπάκης, Μπονάνος, Παπανικολάου, και ο παραλήπτης της «Επιστολής προς Γκιζίκη» Στρατηγός, οι οποίοι, αναμένοντας την έλευση του προεδρικού αεροπλάνου εκ Παρισίων, κομίζοντος τον έτερο γνώστη της «Επιστολής», είναι και οι μόνοι που ούτε δικάστηκαν, ούτε φυλακίστηκαν;) Το καίριο, όμως, παραμένει: Ποιος ευθύνεται που δεν ήταν εξοπλισμένη τότε η Εθνική Φρουρά; Απλές κουβέντες! Και «εξοπλισμένη» δεν σημαίνει μόνο, γιατί δεν είχαν οι στρατιώτες της Μοίρας σύγχρονα όπλα και κατάλληλα αντιαεροπορικά, και αποτελεσματικούς ασυρμάτους κλπ. Το ερώτημα είναι, γιατί δεν είχε το Πυροβολικό τα ειδικά και ιδίως καταλυτικά για αντιμετώπιση απόβασης πυροβόλα (εκείνα της εκδιωχθείσας Μεραρχίας!) ώστε να επανδρωθούν τα πλήθος (ερημωμένα) παράκτια πυροβολεία; Κυρίως παραμένει αναπάντητο το, αν θεωρεί η Εθνική μας Εξυπνάδα αναγκαίο, να απαιτήσει από τον Φάκελο Κύπρου την απάντηση! Και όχι από τη βολική συνθηματολογία της «κερκόπορτας». Βολική, όπως αποδείχτηκε, και για το θλιβερό «Φάκελο» της «Επιτροπής Σιζόπουλου». Φάκελος αλήθεια, ή σφάκελος… Ως ο μόνιμος από Πενταδακτύλου!
ΧΑΡΗΣ ΦΕΡΑΙΟΣ |
|